De liefde tussen mens en kat – Willem Frederik Hermans1 min read

‘Praatjesverkopers, letterkundige oplichters, mummelaars van zinloze woordconstructies, hoerenlopers, parasieten en treurige drinkers.’ Heel veel is het literaire wereldje niet veranderd sinds Hermans deze woorden schreef.

Sterk van symbolische uitdrukking is een slapende kat die door onverklaarbare oorzaak plotseling opstaat, een hoge rug zet om zich uit te rekken, drie keer ronddraait in het warme kuiltje waar hij heeft gelegen, gaapt, zich precies zo neerlegt als hij lag, een zucht slaakt en zijn ogen weer sluit.

Het boekje gaat over ‘de raadselachtigste soort liefde’ tussen mens en kat. Door scherp te observeren probeert Hermans het mysterie op te lossen, wetend dat dit onmogelijk is. Het gaat over projecties van mensen op katten, die zelf volkomen onverschillig blijven onder al die liefdevolle aandacht.

We bezaten een grote wandklok met lange ketting, koperen gewicht en een slinger van een meter lang. Met een sprong ging onze kat wel eens aan de ketting hangen en bracht, zich met drie poten vasthoudend, de slinger dan tot stilstand met een vierde. Net als menige literaire criticus hing hij zichzelf aan de grote klok, maar een slinger in beweging krijgen kon hij niet.

Ondanks Hermans’ pogingen tot rationeel denken – zo beargumenteert hij dat katten waarschijnlijk oliedom zijn – smelt elke koele observatie weerloos in hulpeloze genegenheid voor het meest eigenzinnige huisdier dat we kennen. Daarmee is De liefde tussen mens en kat een van de ontroerendste werken van de oude brombeer.