Dienstreizen van een thuisblijver – Maarten ’t Hart2 min read

Maarten ’t Hart beschouwt zichzelf als een echte Stubenhocker (huismus), net als Friedrich Nietzsche, maar moet er als succesvol schrijver toch regelmatig op uit. Al die trips houden hem af van het lezen, schrijver, musiceren en tuinieren, en dat levert een boek op vol vermakelijk gemopper.

Niet zelden gaat er van alles mis tijdens die reizen, wat leidt tot de grappigste beschrijvingen. Ook is Maarten (op de een of andere manier ga je als lezer meneer ’t Hart gewoon Maarten noemen) heel open over de werken van zijn collega’s van wie hij geen hoge dunk heeft, zoals Bernlef (‘smakeloos, dor, levenloos’ en ‘futloze flauwekul’) , Kees Fens (’taai reptiel’), Jan Siebelink (‘akelig larmoyant en sentimenteel’), Brigitte Raskin (‘het was een roman waar je zelfs je houtkachel niet mee zou willen stoken’) en Bernard Dewulf (‘dit incestueuze flutproza’).

‘Peutertje Palmen liep naast Marcel Möring, sloeg opeens haar armpjes om zijn benen, en klom als een baviaantje in de auteur omhoog. Tijdens ons verblijf in Göteborg heb ik haar herhaaldelijk in zowel Möring als Van Dis omhoog zien klimmen. Niemand keek daarvan op; blijkbaar is onder schrijvers reeds bekend dat Palmen graag omhoog klimt in auteurs die langer zijn dan 1,95 meter (ik ben helaas maar 1,85 meter), maar ik moest er in het begin aan wennen. Steeds dacht ik ook: kijk eens hoe behendig zij klautert, als ze zou schrijven zoals ze klimt, zou ze een niet onverdienstelijk auteur zijn.’

Ik las in dit boek, na het doorworstelen van de nogal droge biografie van Wim Hazeu, eindelijk eens wat sappige roddels over Simon Vestdijk en ‘de Vestdijkvrouwtjes’, zoals Martin Ros ze kennelijk noemde. Zelf heeft Maarten trouwens afgezien van ‘de vrouwendienst’ en hij legt uit waarom:

‘Zo’n meisje wil belachelijk veel aandacht, en alle aandacht kost zeeën van tijd, en zo’n meisje wil in de voorjaarszon op terrasjes zitten, waar consumpties altijd adembenemend prijzig zijn, en zo’n meisje wil met je gezien worden bij recepties en boekpresentaties en openingen van tentoonstellingen, en ze wil naar de film, en ze wil naar concerten, en ze wil met je op het strand wandelen, en ze wil in dure restaurants dineren (grote kosten voor kleine hapjes), en ze wil gemakkelijk vervoerd worden, dus moet je dan, omdat ik nu eenmaal niet autorijd, af en toe een taxi bekostigen, want de bagagedrager van een fiets vindt ze veel te min.’

Ook wat serieuzere verhalen zijn in de bundel gestopt, zoals de betrokkenheid van Maarten bij de de zaak Lucia de B., voor wie hij veel heeft gedaan, waardoor de gerechtelijke dwaling uiteindelijk alsnog erkend werd.

Hoewel er ook mindere verhalen tussen zitten, is Dienstreizen van een thuisblijver over het geheel genomen een bijzonder amusant en humoristisch boek.