Het dagende niets – Janwillem van de Wetering2 min read

In Het dagende niets: beschrijving van een eerste bewustwording in Zen  vertelt Janwillem van de Wetering hoe hij argwanend werd toen zijn boekhandelaar in Rotterdam hem zei dat niets toevallig gebeurt.

“U bent toch geen spiritist he?” had ik argwanend gevraagd.
Mijn vraag deed hem droog krakend lachen.
“Nee” zei hij, toen hij uitgelachen was. “Maar niets gebeurt toevallig. Als je een boek meeneemt komt dat omdat je er iets van jezelf in vindt. In dat boek staat iets dat je zelf bent. Dat wil je bevestigen.”

Hoe of waar ik hoorde van Janwillem van de Wetering weet ik niet meer. Van Grijpstra en De Gier heb ik wel eens gehoord, het doet me vaag aan Rutger Hauer denken. Ik las op internet dat Van de Wetering was opgegroeid in een huis dat ik wel ken, het duurste, grootste en mooist gelegen huis van Hillegersberg. Maar mijn interesse was pas echt gewekt toen ik vernam dat hij ook drie boeken heeft geschreven over zijn ervaringen met het Zen-boeddhisme.

In dit tweede boek uit de Zen-trilogie, verschenen in 1973, beschrijft Janwillem van de Wetering hoe hij na een verblijf in Japan op zoek gaat naar een andere leerling, die het werk van de Japanse Zen-meester voortzet in de Amerikaanse staat Maine, aan de grens met Canada. Van de Wetering beschrijft zijn eerste stapjes richting bewustwording met humor en nuchterheid.

We nemen het mystieke pad in een hoogverheven bui. We zijn er van overtuigd dat we de meest prachtige ervaringen zullen hebben, we verwachten wonder wat aan visioenen en hemelse belevenissen maar behalve dat je benen pijn doen als je mediteert gebeurt er niet veel. En als er iets gebeurt, is het iets vervelends.

Zoekend op het internet kwam ik er al snel achter dat de meester, Peter, in het echt Walter heette, Walter Novick. De ‘hoofdmonnik’ bij wie Van de Wetering logeerde, Rupert, heet in werkelijkheid Stuart. Om een bepaald artikel van deze Stuart te lezen, moest ik me ergens op een website registreren. Daarbij werd kennelijk een bericht gestuurd naar de auteur, want ik ontving een e-mail van de man die in 1973 zo uitgebreid door Janwillem van de Wetering was beschreven. Ik schreef terug en zo kwam het dat ik een uitgebreide en bijzonder interessante mail ontving over Zen, Janwillem van de Wetering, diens vrouw Juanita en hun tijd bij Walter Novick, over wie Stuart bij nader inzien toch minder enthousiast is.

Die oude boekhandelaar met zijn krakende lach had gelijk: toeval bestaat niet.