Laat maar – Edward St Aubyn2 min read

Zelden sta ik stil bij de prijs van boeken, maar dit is waanzin: Een gebonden boek met stofomslag, bijna 850 bladzijden, van een hedendaagse, succesvolle romanschrijver, amper twee jaar geleden uitgebracht in een nieuwe vertaling door een gerenommeerde uitgever, voor de prijs van 4,95 euro.

Een van de dames van boekhandel Amesz keek ongelovig, bijna beteuterd, bij het vernemen van deze verkoopprijs.
‘ Het zal wel goedkoop papier zijn,’ zei ze. ‘Maar ja, het gaat om de inhoud.’

Edward St. Aubyn beschrijft in Laat maar de eerste van de Patrick Melrose-romans, oorspronkelijk verschenen in 1992, de holle hel van de Britse bovenlaag, waar het gaat om wie er wel en niet bij hoort, bij de wereld van mensen die ‘geen steek uitvoeren’ en nooit ‘gebakje’ zeggen als het over een taartje hebben. Mede door de verwonderde ogen van een paar verdwaalde Amerikanen leert de lezer hoe het er in dit milieu aan toe gaat:

Viel ook zij ten prooi aan die Engelse gewoonte om altijd ad rem te willen zijn, vroeg ze zich af. Ze voelde zich bezoedeld en uitgeput na de hele zomer al haar morele reserves te hebben moeten aanboren teneinde kleine succesjes te boeken in een gesprek. Ze had het gevoel dat ze op geraffineerde wijze was ingekapseld in de snedige en lome manier van doen van de Engelsen, met hun onstilbare verlangen zich te verschuilen achter cynisme, hun ongekende angst om ‘saai’ te worden gevonden, en alle dodelijk saaie manieren waaraan ze voortdurend ternauwernood aan dat lot wisten te ontsnappen.

Alles wat slecht is aan deze wereld culmineert in de welbespraakte, maar door en door sadistische en perverse vader van het vijfjarige jongetje Patrick Melrose, die als een narcistische psychopaat speurt naar zwakke plekken van een ieder om zich heen, om door het genot van het kwellen zijn eigen innerlijke leegte voor een moment te kunnen vergeten.

Als de lezer zich gewonnen heeft gegeven blijkt dit een tamelijk briljant geschreven boek, dat zeker naar meer smaakt.